Doel
Metaalverwijdering: zink, nikkel, lood, koper, zirconium, molybdeen ...
Fluorideverwijdering
Verwijdering van colloïdale stoffen
Werking
Fijne zwevende deeltjes en colloïdale vervuiling zijn stabiel in water en bezinken niet of zeer traag. Een bezinker of lamellenafscheider volstaat dus niet om die stoffen uit afvalwater te verwijderen. Het coagulatie-flocculatieproces lost dat probleem op door de fijne partikels te laten samenklitten tot goed afscheidbare vlokken. Het proces bestaat uit drie stappen: coagulatie, neutralisatie en flocculatie.
Door een coagulant, zoals ijzertrichloride (FeCl3) of aluminiumsulfaat (AlSO4), aan afvalwater toe te voegen, klitten de fijn verdeelde zwevende stoffen en colloïdale vervuiling samen tot kleine vlokjes.
Het coagulatieproces verloopt optimaal bij een neutrale pH. Daarom is na coagulatie vaak een pH-correctiestap vereist.
In een laatste stap vergroten de vlokken door een polymeer te doseren. Daarna kunnen de vlokken van het gezuiverde water gescheiden worden door bezinking of flotatie.
Schema
Toepassingen
Het coagulatie-flocculatieproces komt voor in tal van toepassingen, zoals:
bereiding van proceswater of drinkwater uit oppervlaktewater
fysicochemische zuivering van afvalwater, vaak in combinatie met de verwijdering van fosfor en/of zware metalen. Bijvoorbeeld:
automobielindustrie en oppervlaktebehandeling van metalen
opslag van schroot en grondstoffen
voorzuivering van afvalwater dat veel vetten of zwevende delen bevat, voorafgaand aan biologische waterzuivering. Bijvoorbeeld:
Tankcleaning, afvalverwerking
voedingsindustrie (slachthuizen, vleesverwerking, zuivel, bakprocessen, oliën …)
…
Realisatievoorbeeld
Mobiele fysicochemische zuivering
Werkingskosten
Naast de investering in zuiveringsinfrastructuur gaat de fysicochemische verwijdering van zware metalen uit afvalwater gepaard met relevante werkingskosten. Daarbij wegen vaak de chemicaliënkost en de afvoerkost voor het fysicochemisch slib het zwaarst.
Aanpak van Trevi
Trevi gaat altijd na of het de kost voor de fysicochemische waterzuivering kan optimaliseren door bronbeperkende maatregelen in te voeren of bepaalde deelstromen afzonderlijk te behandelen. Bekertesten (jar tests) bepalen de meest efficiënte chemicaliën en de geschikte doseringen met het oog op een minimaal chemicaliënverbruik en een lage slibproductie.